Karı-koca birbirlerini istemedikleri takdirde, kadın kendisini boşaması için kocasına malından bir miktarını [veya mihrini] verirse, o talâka "mübarat talâkı" denir.

Mübarat talâkıyla karısını boşamak isteyen kocanın karısının adı örneğin Fatıma ise, şöyle demelidir:
بَـــــــــارَأْتُ زَوْجَـــــــــــــــتـــی‌ فَــــــــــــاطِــــــــــــمَــــــــــــــةَ عَــــــــــــــلــی مَــــــــــــــهْـــــــــــــرهَــــــــــا فَـــــــــــهــــــــــــــــیَ طَــــــــــالِــــــــــــــــــقٌ
Yani, karım Fatıma'yı mihri mukabilinde mübarat ettim [ondan berî oldum], artık o boştur.
Eğer başka birini vekil ederse, vekilin şöyle demesi gerekir:
  [1]بَــــــــــــارَأْتُ زَوْجَـــــــــــــــــةَ مُــــــــــــــــــوَكِّـــــــــــــــــــلــــــــــی‌ فَــــــــــاطِــــــــــمَـــــــــــــةَ عَــــــــــــــــــلــی مَــــــــــــــهْـــــــــــــــرهَــــــــا فَـــــــــــهــــــــــیَ طَــــــــــالِــــــــــــــــقٌ
Her iki durumda da eğer " عَلــی مَهْر°هَا= alâ mehriha" kelimesi yerine "بِمَهْرِهَا = bi-mehriha" derse, sakıncası yoktur.

Mübarat ve hul' talâklarının akitlerini sahih Arapça ile okumak şarttır. Ama kadının, malını [veya mihrini] kocasına bağışlaması için Türkçe, "Boşanmak için filan malı sana bağışladım." demesinde herhangi bir sakınca yoktur.

Eğer kadın, hul' veya mübarat talâkı iddeti içindeyken kendi bağışladığından vazgeçerse, kocası dönüp nikâh akdi okumaksızın tekrar onu kendi karısı yapabilir.

Mübarat talâkında, talâk için aldığı mal, mihrden fazla olmamalıdır. Ama hul' talâkında fazla olursa, sakıncası yoktur.