Anne, kız kardeş, kendi kızı, hala, teyze, kardeşin kızı, kız kardeşin kızı ve kayın velide gibi insana mahrem olan kadınlarla evlenmek haramdır.

  İnsan, bir kadını kendisine nikâhlar, onunla ilişkiye girmese dahi o kadının annesi, anneannesi, babaannesi her ne kadar yukarıya giderse o kişiye mahrem olurlar.

  İnsan, bir kadını kedisine nikâhlar ve onunla ilişkide bulunursa, o kadının kızları, kız torunları, erkek torunları her ne kadar aşağıya doğru giderse ister nikâh anında olur isterse nikâhtan sonra dünyaya gelirse, o kişiye mahrem olur.

  İnsan, kendisi için nikâh ettiği kadınla ilişkide bulunmazsa, o kadın onun nikâhında olduğu müddetçe – vacip ihtiyat gereği- onun kızıyla evlenmemelidir.

  İnsanın hala ve teyzesi, babasının hala ve teyzesi, büyük babasının hala ve teyzesi, babaannesinin hala ve teyzesi ne kadar yukarı giderse, insana mahremdirler.

  Kadının kayın babası ve büyük kayın babası her ne kadar yukarı giderse, oğlu, kız ve oğlundan olan torunları her ne kadar aşağıya doğru giderse, nikâh döneminde dünyaya gelmiş olsun veya ondan sonra, hepsi kadına mahremdir.

  İnsan, bir kadını daimi veya geçici olarak kendisine nikâh ederse, nikâhlısı olduğu müddetçe onun kız kardeşiyle evlenemez.

  Talâk bölümünde açıklanacağı gibi, bir insan eşine ric’i talâk verirse, idesi dolmadıkça onun kız kardeşini kendisine nikâh edemez. Ama bain talâkı iddetinde onun kız kardeşiyle evlenebilir. Mut’a nikâhı iddetinde vacip ihtiyat gereği onun kız kardeşiyle evlenmemelidir.

  İnsan, eşinden izinsiz eşinin kardeş veya kız kardeşinin kızıyla evlenemez. Eşinden izinsiz onlardan birisini kendine nikâhlar daha sonra eşi izin verirse, sakıncası yoktur.

  Erkek, hanımının kardeşinin veya kız kardeşinin kızını, hanımına söylemeden kendisine nikâhlar, daha sonra hanımının haberi olur ve kocasının bu evliliğine razı olursa, yapılan nikâh sahihtir. Razı olmazsa, yapılan nikâh batıldır.