Kerbela bir destandır bir yangındır kerbela
Kalpleri ipil ipil yakışları ondandır
Rabbim hiçbir kuluna vermesin böyle belâ
Sözlerin boynu bükük bakışları ondandır…
Kerbela ki kaç asır kalbimizi dağlamış
Analar ağıt yakmış kızlar kara bağlamış
Dert olmuş içimizde deli deli çağlamış
Gözlerin çakmak çakmak çakışları ondandır…
Kerbela kezzap döktü kanayan yaramıza
Dünya saygı göstersin acı hatıramıza
Hasretin düğüm düğüm aha tam şuramıza
Mıh gibi girip girip çıkışları ondandır
Özlemle kavruluyor kanıyor bir yaramız
Dönsekte o günlere feda olsun kanımız
Hasan’la Hüseyin’e hasret kaldıcanımız
Yüeğin ilmik ilmik söküşleri ondandır…
Düşmanlar çıyan gibi düşmanlar yılan gibi
Sözler anlamsız gibi tarihler yalan gibi
Onların içmediği suyun çağlayan gibi
Kalbime ılgın ılgın akışları ondandır…
Fatma anam ağladı yas tuttu habibullah
Kimseye böyle keder hissettirmesin Allah
Ali’nin ıstırabı aklımda akşam sabah
Dert mızrağın bağrıma takışları ondandır…
Sırrına yeter olmaz düşmanların hıncının
Hak layığını versin mücrimin yalancının
Yaradan biliyor ya bu tarifsiz sancının
Sineme yumruk yumruk sıkışları ondandır…
Şehitlik şerbetini içtiler yudum yudum
Hasan oldum düşümde sonra Hüseyin oldum
Ben artık bu sancıyı taşımaktan yoruldum
Dizlerimin zamansız çöküşleri ondandır…
Avrasoğlu sus artık bu yara derin yara
Duayla tevekkül ile müminler varın yâra
Mektubumu götürün, götürün verin yâra
Oturup bu destanı yazışlarım bundandır…
Hasan ARVAS
