Birleşmemiş Milletler Topluluğu 2
Dünyada bunca vahşet, acı ve fakirlik yaşanırken, kocaman oluşları hiç işe yaramıyor. Çünkü anlaşılıyor ki, çıkarları hiçbir zaman dinlerinin veya insanlıklarının önüne geçemiyor. Başta kendileri olmak üzere kimseyi kandıramıyorlar ama. Artık kimse sözlerinden, söylediklerini anlamıyor.
Eğer böyle devam ederseniz modern çağın depresif insanları gibi “ben” diyip yalnızlaşacak, hırsınızdan asla huzura kavuşamayacaksınız, karşınızdaki herkesi kendiniz gibi bildiğiniz için güven duygusunun rahatlığını yaşayamayacaksınız. Ve bir gün herşeyin hesabı sorulur bildiğinizden, korkulu rüyalardan kurtulamayacaksınız. Daha çok oyunlar dönecek, çok can yanacak ellerinizde, ama asla bedelsiz kalmayacaksınız.
Ülkenizde çıkarlarınız ekseninde gelişen terör olaylarına, yeri gelecek koca bir dini malzeme edeceksiniz, yeri gelecek bütün bir halk, bütün bir ülke nasibini alacak savunma hakkınızdan.
İç savaşlar çıkaracak, ekonomileri batıracak, terör besleyeceksiniz arka bahçenizde, başta halkınız olmak üzere yalan söyleyeceksiniz herkese. Sonra...
Herşeyin hesabının verileceğini bileceksiniz, geçmişe dönmek isteyeceksiniz, ancak dünyaya hükmettiğinizi sandığınız zamanlar geri gelmeyecek. Avrupa’nın ortasında ağlattığınız Bosna yanınıza gelecek, hazinelerini sömürüp aç bıraktığınız, birbirine kırdırdığınız Afrika, Çeçenistan gelecek; kalabilen kısımlarıyla, Afganistan, Irak gelecek, Gazze, Filistin.
Ama bedelleri hep tek ödeyeceksiniz, çünkü zulümde birleştiğiniz gibi hesapta birleşemeyeceksiniz, birilerinin üzerine paslayıp gidemeyeceksiniz, yılan size hiç dokunmadı, dokunulmazlığınızı yitireceksiniz.
Aslında hepiniz o günlere koşar adım gittiğinizin bilincinde, ama hâlâ hesap peşindesiniz. Yoksa ortada olan bunca haksızlığa ve acıya rağmen birleştiğiniz taraf hâlâ İsrail olmazdı değil mi? Birbiriniz için en samimi cümleniz, “müttefikimiz” olmazdı. Savaşta ittifak, haksızlıkta, kanda.
Size kızgınım ey birleşmiş milletler veya birleşemeyenler, size güvenmiyorum, en ufak bir durumda alacağınız safı iyi biliyorum, İslam’la olan kadim derdinizi. Bize terörist diyorsunuz, sömürdüğünüz topraklardan el etek çekmiyorsunuz. İnsanların ülkelerine alev gibi tepeden iniyor, demokrasi dağıtıyorsunuz; bizler geri kafalı oluyoruz. İslam’dan mı korkuyorsunuz, İslam tarihinde karanlık çağ yok, oysa ben sizin hiç değişmeyen karanlık mantığınızdan korkuyorum. Kılık değiştiriyorsunuz, çok güzel rol yapıyorsunuz, tâ ki müttefikiniz kan dökene dek. Çıkarınız uyarsa birden birleşiveriyorsunuz. Yeryüzünü satranç tahtası gibi görüyorsunuz, “şah”ınızla “mat” olanlar insanlar, kadınlar, çocuklar oluyor. İsrail, Amerika ve sonra İngiltere tabii, sonra teberrüken üye birkaç ülke daha alırsanız yanınıza, sizden güçlüsü yok, değil mi? Sen Musa’nın çocuğu olamazsın, sizler ise İsa’nın havarileri. İşte bu oyun tam burada bitti.
Sizin için önemliyse, ben birleşmiyorum sizinle, bundan böyle benim birliğim bana, sizin birliğiniz size!
Nuriye Çakmak
Birleşmemiş Milletler Topluluğu 1