Sen Çocuk Ol, Ben Büyük

İmam Humeynî"nin çocuklarla ve torunu Ali ile ilişkisi arkadaşça idi. Ali küçüktü. Bazen İmam"a rahatsızlık verecek derecede yaramazlık yapardı. Ama İmam güler yüzle, Önemli değil, çocuğu serbest bırakın. derdi. Çünkü İmam bütün gün evdeydi ve Ali de onun yanındaydı. İmam Ali"ye, Ali de İmam"a alışmıştı.

Bir gün İmam"ın yanına gittim. Gördüm ki Ali İmam"ın yanında oturmuş ve ondan saatini istiyor. İmam Ali"ye, Babacığım! Saatin zinciri gözüne girer ve eziyet eder. buyurdu.

Ali, O zaman gözlüğünüzü verin. dedi.

O da, Gözlüğüm de öyle! Gözüne takarsın ve gözlerin ağrır. Senin gözün şimdi zariftir, çiçektir. buyurdu.

Ali, gözlüğünü vermesi için ısrar etti.

İmam, Hayır! dedi, Kırarsın ve benim başka gözlüğüm yok. Çocuklar böyle şeyleri ellemez.

Birkaç dakika geçti ve Ali evin içinde biraz dolaştı ve tekrar geldi. Ağa! dedi.

İmam, Ne var canım! buyurdu.

Ali, Sen gel çocuk ol, ben de ağa olayım! dedi.

İmam, Tamam. buyurdu.

Ali, Öyleyse kalk buradan! Çocuk ağanın yerinde oturmaz ki!

İmam kalktı ve yerini Ali"ye verdi.

Ali, Şimdi gözlüğü, saati bana ver. Çocuk, gözlüğü ve saati ellemez ki! dedi.

İmam, Al! Ben sana ne diyeyim ki?! Yolunu buldun, gözlük ve saati aldın. dedi.

Bazen Ali İmam"a, Siz oturun, ben size banyo yaptırayım. derdi. İmam otururdu ve Ali onun başını yıkardı. Elini duvara sürer, sonra sabunmuş gibi İmam"ın başına ve yüzüne sürerdi. Ali"ye, Bu işle İmam"ı rahatsız ediyorsun. derdim. İmam, Hayır, rahatsız etmiyor; bırakın işini yapsın. buyururdu.

Esselamu Aleyke Ya RUHULLAH

İslamın izzetli önderi (1)