İmam Hüseyin'in (a.s) Kıyam Tarzının Hikmeti (Dördüncü Bölüm)

«...Ey insanlar! Soyuma bakın görün, ben kimim? Sonra kendinize gelin, nefsinizi kınayın! Bir düşünün, beni öldürmeniz ve bana saygısızlık etmeniz helal midir?! Ben, sizin Peygamberinizin kızının oğlu ve onun vâsii ve amcası oğlunun oğlu değil miyim? Ben, herkesten önce Allah'a iman eden ve Peygamberin Allah'tan getirdiklerini doğru‌layanın oğlu değil miyim? Seyyidu'ş-Şühedâ Hamza, benim babamın amcası değil mi‌dir? İki kanadıyla uçan Şehit Cafer benim amcam değil midir? Peygamberin benim ve kardeşim hakkında buyurduğu ve sizin aranızda yaygın olan şu söz: "Bu ikisi, cennet gençlerinin efendileridir." size ulaşmamış mıdır?

Eğer sözümü doğrulayacak olsanız, bu hakkın özüdür. Allah'a andolsun ki, Allah‌'ın yalancıya gazap ettiğini ve uydurduğu sözün zararını kendisine çevirdiğini bildiğim günden beri yalan söylemiş değilim. Eğer beni yalanlarsanız, şu anda Müslümanlar arasında mevcut olan Peygamber ashabına gidin sorun; size bildirsinler. Cabir b. Ab‌dullah el-Ensarî, Eba Said el-Hudrî, Sehl b. Saad el-Saidî, Zeyd b. Erkam ve Enes b. Malik size söylesinler; benim ve kardeşim hakkında Resulullah'tan duyduklarını. Bu dediğim, kanımı dökmenize engel değil mi?

...Eyvahlar olsun size! Beni sizlerden birini öldürdüğüm veya bir malınızı telef et‌tiğim ya da birinizi yaraladığım için mi cezalandırmak istiyorsunuz?»

Ey insanlar! Eğer gelişimden hoşlanmadıysanız beni bırakın geri döneyim.»

Kays b.Eş'as İmam'a şöyle dedi: Neden amcaoğlunun hükmüne boyun eğmiyorsun?

İmam ona şöyle buyurdu: «Bilin ki, zinazade oğlu zinazade beni iki şeyden birini seçmek hususunda serbest bırakmıştı. Ya savaş ve kılıç ya da zillet ve horluk. Biz asla zillet ve horluğa rıza göstermeyiz.» İmam daha sonra şöyle buyurdu:

«Allah'a yemin olsun ki beni öldürmek gibi bir cinayeti işledikten sonra, bir süva‌rinin bineğine bineceği kadar bir vakit geçmeden ölüm değirmeninin taşı başlarınızda dönecek... Bu, babamın ceddimden bana bildirdiği bir haberdir.» Sonra ellerini göğe doğru kaldırdı ve şöyle dedi: «Allah'ım! Rahmet yağmurlarını onlardan esirge... ve Sakif gencini onlara musallat kıl ki ölümün acı şerbetini onlara içirsin...»[7]

Savaşı başlatan, hilâfet ordusunun komutanı Ömer b. Sa'd oldu. Yayının kirişine bir ok koyup attı ve şöyle dedi: Taberî kendi tarihinde Humeyd b. Müslim'den şöyle riva‌yet eder: «ilk ok atanın ben olduğuma tanıklık edin.»

Makrizî'nin rivayetinde şöyle geçer: «Valinin yanında...»

İmam Hüseyin (a.s) ise ellerini göğe kaldırdı ve şöyle buyurdu: «Allah'ım! Her sı‌kıntıda sen benim sığmağımsın ve her zorlukta sen benim ümidimsin...»

İki ordunun askerleri, söyledikleri sözler ve yaptıkları işlerle gerçekte kendi iç dün‌yalarını dışa vuruyorlardı. Bu konuda âdeta birbirleriyle yarışıyorlardı. Örneğin, hilâfet ordusundan Mesruk Vailî şöyle diyor:

«Ben Hüseyin'e karşı saldırıya geçen süvarilerin önlerindeydim. Kendi kendime şöyle diyordum: Önlerde olayım ki, Hüseyin'in başını ele geçirebileyim. Bunu başarabi‌lirsem, Ubeydullah b. Ziyad'ın yanında büyük bir mevkiye sahip olurum.»

[7]- el-Luhuf, s.56, Şeyda basımı; Maktel-i Harezmî, c.2, s.7

İmam Hüseyin'in (a.s) Kıyam Tarzının Hikmeti (Üçüncü Bölüm)

İmam Hüseyin'in (a.s) Kıyam Tarzının Hikmeti (İkinci Bölüm)